wordify
bokmålsordboka
lue
SUBSTANTIV
Norrønt lúfa ‘tett, kraftig hår’; beslektet med lubben; lugg og løv
Hodeplagg av mykt materiale uten brem, med eller uten skygge, hue
Strikkelue, uniformslue
Stå med lua i hånden
(være) tilbakeholden; (være) i en situasjon der en ikke kan kreve noe
Trekke lua nedover ørene
Også: ikke ville ta imot impulser utenfra, jamfør nisselue
lue, loge
SUBSTANTIV
Norrønt logi; beslektet med lys
flamme
I lys lue
Være omspent av flammer
lue, loge
VERB
Norrønt loga
Brenne sterkt
Lue opp
skinne, lyse
nynorskordboka
lue, luve
SUBSTANTIV
Norrønt tilnamn lúfa ‘tjukt og tett hår’; samanheng med luve
Hovudplagg, oftast av mjukt materiale; hue
Strikkelue
Uniformslue
Stå med lua i handa
Audmjuk og tilbakehalden; ikkje kunna krevje noko
Dra lua nedover øyra
I overført tyding: ikkje ville ta imot påverknad utanfrå
lue
VERB
Mellomnorsk lúða ‘lyde, ha til innhald’, lågtysk luden; same opphav som ljode
ljode, vere å høyre, høyrast
Slik lua den soga