wordify
bokmålsordboka
kuven
ADJEKTIV
Som buer ut på midten; rundaktig, konveks
kuvending
SUBSTANTIV
Det å vende et fartøy med vinden; jamfør kuvende
I overført betydning: det å skifte mening fullstendig; helomvending
En politisk kuvending
Valgkomiteen gjorde kuvending og vraket kandidaten de først hadde innstilt
kuvende
VERB
Opprinnelig ‘vende som en ku’
Vende et fartøy med vinden; mots stagvende
Gjøre kuvending
Statsministeren kuvendte i saken
kuv
SUBSTANTIV
Norrønt kúfr
Rundaktig topp, kul eller lignende
nynorskordboka
kuven
ADJEKTIV
Som bugar ut på midten; noko rundvoren; konveks
kuvending
SUBSTANTIV
Det å vende eit fartøy med vinden; jamfør kuvende
I overført tyding: brått og klossete skifte av standpunkt; heilomvending
Partiet gjorde kuvending i saka
Ho vart frikjend etter ei kuvending frå påtalemakta
kuvende
VERB
Opphavleg ‘vende som ei ku’
Vende eit fartøy med vinden; motsett stagvende
Gjere kuvending
Direktøren kuvende i saka
kuv
SUBSTANTIV
Norr. kúfr
Rundvoren topp; kul
høystakk; lad, stabel