wordify
bokmålsordboka
klaff
SUBSTANTIV
Lavtysk klappe, påvirket av eldre tysk Klaff ‘spalte, åpning’
(hengslet) plate, lem
En klaff til å trekke ut
Slå ned klaffen i skatollet
Et spisebord med klaffer
ventil
Hjerteklaff
Klaffene på en klarinett
Brett, flik på klesplagg
øreklaff, lommeklaff
klaff
SUBSTANTIV
Av klaffe
Vellykket utføring
Få, ha full klaff
klaffebord
SUBSTANTIV
Bord med klaff(er)
klaffe
VERB
Lavtysk klappen
passe, lykkes
I dag klaffet alt
Få noe til å klaffe
nynorskordboka
klaff, klaffe
SUBSTANTIV
Lågtysk klappe, med, innverknad frå eldre tysk Klaff ‘spalte, opning’
Dekke, plate, lem, lok med hengsle(r)
Slå opp klaffane på bordet
I overført tyding:
Tei still! hald kjeft!
Steng klaffen!
slå
Skuve klaffen frå
Ventil som opnar og stengjer seg
Hjarteklaff
Ventilklaff
Brett på lue, over lommeopning eller liknande
klaff
SUBSTANTIV
Nylaging av klaffe
Vellykka utføring
Få, ha full klaff
klaffebord
SUBSTANTIV
Bord med klaff(ar)