wordify
bokmålsordboka
døye
VERB
Av lavtysk dogen ‘utholde’; beslektet med duge
lide, li, gjennomgå
De måtte døye mye vondt
nynorskordboka
dødelegheit, døyelegheit
SUBSTANTIV
Det å vere dødeleg
Dersom sjukdomen blir oppdaga tidleg, kan det redusere dødelegheita
Talet på døde i ei viss gruppe i ein viss periode; mortalitet; dødstal
Eit land med høg dødelegheit
Ein alvorleg sjukdom med høg dødelegheit
dødeleg, døyeleg
ADJEKTIV
Som fører til daud
Eit dødeleg sår
Eit dødeleg slag
Ein dødeleg sjukdom
Ein sjukdom med dødeleg utgang
Brukt som adverb
Dei vart dødeleg såra i ulykka
Som ein gong må døy; forgjengeleg
Alle menneske er dødelege
Brukt som substantiv
Vi vanlege dødelege
Brukt som forsterkande adverb: svær, veldig
Vere dødeleg forelska
Eg vart dødeleg fornærma