wordify
bokmålsordboka
dugende
ADJEKTIV
Presens partisipp av duge
dyktig; dugelig
En dugende kar
tilstrekkelig; rikelig
I dugende stand
Brukt som adverb
Dugende varmt
duge
VERB
Norrønt duga; beslektet med dyd og dyktig
Være til virkelig nytte; være dugende
Dette duger ikke
Duge til noe
Gi hjelp som duger
Være flink eller sterk nok; være god for
La ham vise hva han duger til
Hun duger ikke til den slags arbeid
nynorskordboka
dugande
ADJEKTIV
Presens partisipp av duge
Dyktig, god, flink; dugeleg
Dugande folk
Vere dugande til noko
Brukande, tilstrekkeleg; rikeleg, svær
I dugande stand
Brukt som adverb:
Dugande varmt
duge
VERB
Norrønt duga; samanheng med dyd og dyktig
Vere brukande, gagne; vere dugande
Dette duger ikkje stort
Treet duger ikkje til vyrke
Vere flink eller sterk nok, vere før
Duge til jobben
greie, kunne
Han dugde ikkje teie lenger