wordify
bokmålsordboka
dyd
SUBSTANTIV
Fra dansk, jamfør norrønt dygð femininum; samme opprinnelse som dygd; beslektet med duge
Moralsk verdifull egenskap
Måtehold er en dyd
Dyder og laster
Kristne dyder
En dyd av nødvendighet
Tvingende nødvendig
Sant for dyden!
sannelig!
Det å ikke ha hatt samleie
Miste dyden
Ha samleie for første gang
Gå inn for å miste dyden på neste fest
Miste uskylden
Sporten har mistet dyden etter dopingskandalene
Vilje til god moral
dydsmønster
SUBSTANTIV
Person som er et eksempel på dydig livsførsel
Hun var slett ikke noe dydsmønster
Når ble du et slikt dydsmønster?
dydig
ADJEKTIV
Som er rik på dyd sedelig
En dydig kvinne
Tilgjort skikkelig; snerpete
Sette opp en dydig mine
dydsiret
ADJEKTIV
‘siret, dvs. pyntet, med dyd’
dydig, ærbar
nynorskordboka
dyd
SUBSTANTIV
Frå dansk, jamfør norrønt dygð femininum; same opphav som dygd; samanheng med duge
Moralsk verdifull eigenskap; dygd
Det er ein dyd å vere hjelpsam
Dydar og laster
Kristne dydar
Ein dyd av nødvendigheit
Tvingande nødvendig
Sant for dyden!
sanneleg!
Det å ikkje ha hatt samleie; dygd
Miste dyden
Ha samleie for første gong
Gå inn for å miste dyden på neste fest
Miste uskulda
Noreg har mista dyden
Vilje til god moral; dygd
dydsmønster
SUBSTANTIV
Person som er eit føredøme på dydig livsførsel; dygdemønster
Han er slett ikkje noko dydsmønster
Kva tid vart du eit slikt dydsmønster?
dydig
ADJEKTIV
Som er rik på dyd dygdefull; sedeleg
Vere dydig og pliktoppfyllande
Tilgjort skikkeleg; snerpete
Setje opp ei dydig mine