wordify
bokmålsordboka
dygd
SUBSTANTIV
Norrønt dygð; av duge; jamfør dyd
Moralsk verdifull egenskap; dyd
Det er en dygd å være hjelpsom
Vilje til god moral; dyd
nynorskordboka
dygd
SUBSTANTIV
Norrønt dygð; av duge; jamfør dyd
Moralsk verdifull eigenskap; dyd
Sparsemd er ei dygd
Dei kristne dygdene
Den største av alle dygder
Ei dygd av nødvendigheit
Tvingande nødvendig
Det å ikkje ha hatt samleie; dyd
Miste dygda
Ha samleie for første gong
Gå inn for å miste dygda på neste fest
Miste uskulda
Noreg har mista dygda
Vilje til god moral; dyd
dygdemønster
SUBSTANTIV
(person som er eit) føredøme på dygd dydsmønster
Ho er langt frå noko dygdemønster
dygdefull
ADJEKTIV
Rik på dygd dydig; sedeleg
Leve eit dygdefullt liv
dygderik
ADJEKTIV
Rik på dygd dydig; sedeleg; dygdefull