wordify
bokmålsordboka
drønn
SUBSTANTIV
Av drønne
Brå og kraftig lyd, særlig fra ting som støter sammen eller eksploderer; dunder, brak, dønn
Høre kanonenes drønn
De hørte et voldsomt drønn
drønne
VERB
Av tysk dröhnen, jamfør svensk dröna og dansk drønne, trolig lydord
Lage en kraftig og buldrende lyd; dundre, brake; bråke; jamfør drønn
Musikken drønnet fra anlegget
Det drønner av torden på alle kanter
Kanonene drønnet i det fjerne
Brukt som adjektiv
Det drønnende havet
Bli vekket av et drønnende smell
nynorskordboka
drøn, drønn
SUBSTANTIV
Av drønne
Brå og kraftig lyd, særleg frå ting som støyter saman eller eksploderer; døn, dønn
Dei høyrde eit høgt drøn
Drønet frå skotet fylte rommet
drønne
VERB
Av tysk dröhnen, jamfør svensk dröna og dansk drønne, truleg lydord
Lage ein kraftig og buldrande lyd; dundre, brake; bråke
Det drønte i jorda av raset
Kanonene drønte
Toget drønte forbi
Brukt som adjektiv
Bli vekt opp av ein drønnande lyd
Dei låg og lytta til den drønnande musikken frå nabohuset