wordify
bokmålsordboka
dott
SUBSTANTIV
Samme opprinnelse engelsk dot ‘flekk’ og lavtysk dutt ‘tykk klump, kloss’
Liten mengde av noe, klump, tjafs
En dott ull
En dott høy
Få dotter i ørene
Plutselig få nedsatt hørsel (en liten stund) på grunn av ytre påvirkning
Som etterledd i ord som:
lodott, skydott, tåkedott
Uselvstendig, viljesvak person; mehe
Han er en dott
Gå til ordforklaring for "dott"
dottete, dottet
ADJEKTIV
Av dott (2)
uselvstendig, usjølstendig
nynorskordboka
dot
SUBSTANTIV
Samanheng med dote
Somlete, sein person
dott
SUBSTANTIV
Same opphav som engelsk dot ‘flekk’ og lågtysk dutt ‘tjukk klump, kloss’
Lita mengd, særleg av eit laust og lett stoff, ofte samanballa; tapp, visk
Få dottar i øyra
Brått få nedsett høyrsel for kortare tid
Som etterledd i ord som:
bomullsdott, høydott
Del av ei sky eller liknande
Som etterledd i ord som:
skoddedott, skumdott
Liten flokk, hop, stim
godfjott, stakkar
Han er ein dott
dotter
SUBSTANTIV
Norrønt dóttir
Kvinne eller jente i høve til foreldra sine; til skilnad frå son
Få ei dotter
Dottera mi
Mor og dotter
Dotter av ein sjukepleiar
Dei har ein son og to døtrer
Den to år gamle dottera
Den yngste dottera
I overført tyding: jente eller kvinne med ein bestemt tilhøyrsel til ein stad, ein tid, eller eit folk
Ei dotter av si tid
Ei dotter av borgarskapet
dottercelle, dotterselle
SUBSTANTIV
Celle i høve til cella ho har utvikla seg av