bokmålsordboka
bragebeger
SUBSTANTIV
Om norrøne forhold: beger en drakk i gjestebud mens en avla et brageløfte
SUBSTANTIV
Førsteleddet av norrønt bragr ‘den ypperste’
Om norrøne forhold: høytidelig løfte om å utføre et storverk avgitt idet en tømte et bragebeger
Løfte som er vanskelig å holde
Politiske brageløfter
nynorskordboka
brage
SUBSTANTIV
Beste livsbolk eller alder; velmakt, glans
Vere i sin beste brage
brage
VERB
Norrønt braga
Lønna stod og braga i gull og raudt
bragelovnad
SUBSTANTIV
Førsteleddet av norrønt bragr ‘den gildaste, ypparste’
Om norrøne tilhøve: høgtideleg løfte om å gjere eit storverk i det ein drakk ei brageskål
Lovnad som er vanskeleg å halde
Tida vil vise om lovnaden om ny skule er ein bragelovnad
brageskål
SUBSTANTIV
Om norrøne forhold: skål ein drakk i gjestebod til ein bragelovnad