wordify
bokmålsordboka
air
SUBSTANTIV
Gjennom fr. air ‘luft; utseende, vesen’; fra gr. aer ‘luft’; besl med arie
mine, holdning; stemning; preg
En air av gammel storhet
Rolig, melodiøs suitesats i barokkmusikk; jf suite
Gå til ordforklaring for "air"
airbag, airbagg
SUBSTANTIV
Fra engelsk
kollisjonspute
Gå til ordforklaring for "airbag"
aircondition, airconditioning
SUBSTANTIV
Fra engelsk
klimaanlegg
Gå til ordforklaring for "aircondition"
nynorskordboka
air
SUBSTANTIV
Gjennom fransk air ‘luft; utsjånad, vesen’, frå gresk aer ‘luft’; samanheng med arie
mine, haldning; stemning; preg
Ein air av intellektualitet
Roleg melodiøs suitesats i barokkmusikk; jamfør suite
aircondition, airconditioning
SUBSTANTIV
Frå engelsk
klimaanlegg
airedaleterrier
SUBSTANTIV
Etter namnet på dalen Airedale i Nord-England
Stor, rustraud terrier med svart eller gråvoren sal