wordify
bokmålsordboka
ætt
SUBSTANTIV
Norrønt ætt femininum; beslektet med eie
slekt
Gå til ordforklaring for "ætt"
ætt
SUBSTANTIV
Norrønt ætt, beslektet med tallordet åtte
Arkaiserende eller i dialekt: himmelretning; egentlig om 1/8 av horisonten
Gruppe på åtte runer, dvs. 1/3 av den eldre runerekken
Gå til ordforklaring for "ætt"
ættedrap
SUBSTANTIV
blodhevn
Gå til ordforklaring for "ættedrap"
ættefeide
SUBSTANTIV
Feide mellom to (eller flere) slekter
Gå til ordforklaring for "ættefeide"
nynorskordboka
ætt
SUBSTANTIV
Norrønt ætt (átt); samanheng med eige
Samnemning på alle dei som er (eller reknar seg å vere) etterkomarar etter ein og same person; slekt; òg: familie
Han skjemmer ikkje ætta
Same ætta hadde budd på garden i fleire hundre år
Han var av dei gjævaste ættene i landet
Samle heile ætta
Dei var i ætt (av same ætt)
Han var i ætt med grannen (av same ætt som grannen)
generasjon
Den unge ætta som no veks opp
himmelætt
Vind og vêr frå ein viss kant
Vêr av eit visst slag
luft
Vinden bles ikkje frå ein slik kant at det er varmt
Det er ingen varme i ætta
Det er så kald (ei) ætt i dag
Miste ætta
Bli ættvill
Gruppe på åtte runer, det vil seie 1/3 av den eldre runerekkja
ætteband
SUBSTANTIV
Av ætt
slektsband
ættarminne, ætteminne
SUBSTANTIV
Arveminne, tradisjon i ei viss ætt