wordify
bokmålsordboka
veke, veike
SUBSTANTIV
Fra lavtysk
Tråd, strimmel av vevd garn som suger opp brennstoff i lys eller lampe og brenner med klar flamme
veik, vek
ADJEKTIV
Norrønt veikr; beslektet med vike
svak
Ha en veik rygg
Veik i knærne
Være veik og sykelig
Ha en veik karakter
En veik regjering
nynorskordboka
veik, veike
SUBSTANTIV
Frå lågtysk
Tråd, strimmel av tvinna eller vove garn som syg opp brennstoff i lys ljos lampe og brenn med klar flamme
veike, veikje
SUBSTANTIV
Av våk
jente
veike, veikje
VERB
Norrønt veikja ‘bøye’
Gjere veik, veikare
Sjukdom veiker kroppen
Tvilsame døme veiker framstillinga
veikefille
SUBSTANTIV
Linfille til veiker