wordify
bokmålsordboka
vike
VERB
Bøye ut fra en rett linje eller et plan; føre til side
Vike hesten
vike
VERB
Norrønt vík(j)a
Som adjektiv i presens partisipp:; gå til side; trekke seg (langsomt) tilbake
Kjøretøy skal vike for trafikk fra høyre
Natta må vike for dagen
Hun viker ikke tilbake for å bruke makt
Vike av fra kursen
Vike unna, til side(n)
Ikke vike en tomme
Også: stå fast på standpunktet sitt
På vikende front
På defensiven, i ferd med å gi opp, gi etter eller lignende
Epidemien er på vikende front
forlate, oppgi
Vike formannsplassen
Vike prioritet (avstå)
vikelse
SUBSTANTIV
Jur. det å vike
vikemanøver
SUBSTANTIV
nynorskordboka
vike
VERB
Norrønt vík(j)a
Dra seg attende; gå til sides
Fienden vik attende
Køyretøy skal vike for trafikk frå høgre
Natta må vike for dagen
Vike av frå kursen
Vike unna, til sides
I presens partisipp:
Ikkje vike ein tomme
òg: stå fast på standpunktet sitt
På vikande front
På defensiven, i ferd med å gje opp, gje etter eller liknande
Gje etter; forlate
Den vik som veit mest
Vike formannsplassen
Vike prioritet (avstå)
vike, vikje
VERB
Av vike
Bøye ut frå ei rett linje eller eit plan; føre til sides
Vike hesten
Bøye ut annakvar sagtann til same sida for å lette skjeringa; vigge, vikke
vikemanøver
SUBSTANTIV
Av vike
vikeplass
SUBSTANTIV
møteplass