wordify
bokmålsordboka
veik, vek
ADJEKTIV
Norrønt veikr; beslektet med vike
svak
Ha en veik rygg
Veik i knærne
Være veik og sykelig
Ha en veik karakter
En veik regjering
veikant, vegkant
SUBSTANTIV
Kant, side av vei (med skråningen mot veigrøfta)
Stå i veikanten
Se opp for løse veikanter
veikart, vegkart
SUBSTANTIV
kart over en del av veinettet
veikhet, vekhet
SUBSTANTIV
Det å være veik
nynorskordboka
veik, veike
SUBSTANTIV
Frå lågtysk
Tråd, strimmel av tvinna eller vove garn som syg opp brennstoff i lys ljos lampe og brenn med klar flamme
veik
ADJEKTIV
Norrønt veikr; samanheng med vike
Som har lita makt, som toler lite; svak
Veik i armane
Ha ein veik rygg
Vere veik og sjukleg
Ha ein veik karakter
Kjenne seg veik om hjartet (mjuk)
Som har (heller) små evner; jamfør evneveik
Hjelpe dei veikaste elevane
Dårleg, lite dugande
Eit veikt punkt i framstillinga
Ei veik regjering
Om smak, verknad: linn, tynn
Veikt øl
Mest umerkande
Veik lukt, lyd, varme, vind
veikefille
SUBSTANTIV
Linfille til veiker
veikegras
SUBSTANTIV
lyssiv