wordify
bokmålsordboka
kart
SUBSTANTIV
Norr. kǫrtr, opprinnelig ‘noe som er skrumpet’
Umoden frukt eller umodent bær
Plukke kart
Som etterledd i ord som:
eplekart, moltekart, multekart
Overf: liten ting eller person
En kart av en jentunge
Ikke en kart
Absolutt ingen
Det var ikke en kart å se
kart
SUBSTANTIV
Gj fr. carte og lat. c(h)arta; fra gr. khartes ‘papir’
Grafisk framstilling av en del av jordoverflaten (el stjernehimmelen)
Geologisk kart
Et kart over Rondane
Lese kart
Tegne kart
Kartet stemmer ikke med terrenget
Teorien stemmer ikke med virkeligheten
Sette noe på kartet
Gjøre noe synlig og kjent
Sette Norge på kartet når det gjelder energiløsninger
Som etterledd i ord som:
sjøkart, verdenskart
liste, oversikt; dagsorden
En rekke saker står på kartet i dag
kartblad
SUBSTANTIV
Av kart
Blad med kart
kartell
SUBSTANTIV
Gj fr.; fra it.; av lat. charta; sm_o_s kart
Konkurranseregulerende sammenslutning som bygger på avtale mellom bedrifter i samme el nær beslektede bransjer
Avtale om samarbeid mellom organiserte grupper; jf narkotikakartell
nynorskordboka
kart
SUBSTANTIV
Gj fr. carte og lat. c(h)arta; frå gr. khartes ‘papir’
Grafisk framstilling av ein del av jordyta (el stjernehimmelen)
Geologisk kart
Eit kart over Hardangervidda
Lese kart
Teikne kart
Kartet stemmer ikkje med terrenget
Teorien stemmer ikkje med røynda
Setje noko på kartet
Gjere noko synleg og kjent
Eit flott arrangement som set kommunen på kartet
Som etterledd i ord som:
sjøkart, verdskart
liste, oversyn; dagsorden
Kva står på kartet i dag?
kart
SUBSTANTIV
Same opphav som kart
knute
kart
SUBSTANTIV
Norrønt kǫrtr, opphavleg ‘noko som er innskrumpa’
Umogen frukt eller umoge bær
Plukke kart
Som etterledd i ord som:
eplekart, moltekart
I overført tyding: liten ting eller person
Han er berre ein kart
Ikkje ein kart
Absolutt ingen
Ikkje ein kart var å sjå
kartblad
SUBSTANTIV
Av kart
Blad med kart