wordify
bokmålsordboka
utrette
VERB
Lavtysk utrichten
gjøre, klare, makte
Ikke kunne utrette stort
Få utrettet mye
utrettelig, utrøttelig
ADJEKTIV
Som ikke lar seg trette ut
Være utrettelig i sine anstrengelser
nynorskordboka
utrett, utretta
ADJEKTIV
Perfektum partisipp av rette og ut
utrette
VERB
Frå lågtysk
utføre, gjere, greie
Utrette ærendet sitt
Ikkje få utretta stort