bokmålsordboka
ustyrlig
ADJEKTIV
Trolig etter lavtysk
Ikke til å styre, uregjerlig, vill
Være ustyrlig av sinne, glede
Oksen var ustyrlig
ustyrtelig
ADJEKTIV
Svært stor
En ustyrtelig mengde
Særlig som adverb, brukt forsterkende:
Være ustyrtelig rik
Ustyrtelig komisk
nynorskordboka
ustyr
SUBSTANTIV
Frå lågtysk; av styr
Ustyret under dette regimet
Halde, gjere ustyr
ustyrteleg
ADJEKTIV
Svært stor, umåteleg
Ei ustyrteleg mengd
Få ustyrteleg med fisk
Som adverb:
Ustyrteleg stor, rik, mange, mykje
ustyrt
ADJEKTIV
Som ikkje blir styrt; utan styring
Ei ustyrt utvikling
ustyren
ADJEKTIV