wordify
bokmålsordboka
Ingen artikler funnet for "toppår" i bokmålsordboka
nynorskordboka
toppår
SUBSTANTIV
topp
SUBSTANTIV
Norr. toppr; smh med tupp
øvste del (av noko)
Toppen av bakken
Som etterledd i:
fjelltopp, kaltopp, tretopp
hovud
Vere ør i toppen (i hovudet)
Frå topp til tå
Samling av hår eller fjør på hovud på menneske el dyr; spiss, kjegle
Hårtopp
Som etterledd i:
hårtopp, fjørtopp
Overdel på kvinnedrakt
øvste sjikt
Toppane i samfunnet (dei leiande)
høgdepunkt
Dollarkursen nådde ein ny topp
Høgste grad, maksimum
Dette er toppen (av kva ein skal finne seg i)!
I bunden form eint brukt som adv: i det høgste; maksimalt
Han får toppen 10 prosent av røystene
Liggje på topp
(mellom dei) best(e)
Ti på topp
Dei ti mest populære
Vere på topp
Kjenne maksimum av velvære
På toppen av
I tillegg til
Gå til topps
Med genitiv etter til
Nå toppen
vinne
Toppen av isfjellet
òg overf: det ein kan registrere når det meste er løynt
Toppen på kransekaka
òg overf: det beste, det som kjem til slutt
toppe
SUBSTANTIV
Av topp etter toppen eller kammen på hovudet
hane
toppe
VERB
Liggje, vere øvst på tabell, statistikk
Viking toppar i første divisjon
Oktober toppar når det gjeld trafikkulykker
Om tre, plante: lage, utvikle topp
Treet toppar dårleg
Om sjø, bølgje: reise seg bratt og høgt
Særleg refleksivt:
Bølgjene toppar seg
I uttrykk:
Dramaet toppa seg i eit mord
Toppe seg i
Nå eit høgdepunkt i, kulminere i
I idrett:
Toppe laget
Setje inn dei beste
Fjerne, hogge toppen av
Toppe eit tre
Setje opp i ein topp; setje topp på