wordify
bokmålsordboka
stoppe
VERB
Fra lavtysk
stanse
Bussen stoppet med et rykk
Stoppe opp
Stoppe munnen på en
Stopp tyven!
stoppe
VERB
Norr. stoppa; fra l.ty.
fylle, dytte, stappe
Stoppe pipa
Fylle med stopp
Stoppe møbler
Stoppe ut fugler og dyr
Reparere med nål og garn, bøte
Stoppe strømper
stoppegarn
SUBSTANTIV
Garn til å stoppe med
stoppeklokke
SUBSTANTIV
Klokke som en kan sette i gang, stoppe og nullstille med et trykk, særlig brukt ved idrettskonkurranser og vitenskapelige eksperimenter
nynorskordboka
stoppe
SUBSTANTIV
Samanheng med staup
Djupt hjul- eller fotefar
Lang rad med far; far etter meiar eller ski; låm
stoppe
VERB
Norr. stoppa; frå l.ty.
dytte, fylle; stappe
Stoppe pipa
Fylle med stopp
Stoppe møblar
Stoppe ut fuglar og dyr
Reparere med nål og tråd; bøte
Stoppe strømper
stoppe
VERB
Frå lågtysk
stanse, stogge
Stopp tjuven!
Stoppe kjeften på ein (få ein til å teie)
Bussen stoppa med eit rykk
Stoppe opp
stoppegarn
SUBSTANTIV
Garn til å stoppe med