bokmålsordboka
staup
SUBSTANTIV
Norrønt staup, av stupe
Det var dype staup i veien, i løypa
staup
SUBSTANTIV
Norrønt staup, kanskje; beslektet med staup
staupete, staupet
ADJEKTIV
Som er full av staup
En staupete løype
nynorskordboka
staup
SUBSTANTIV
Norrønt staup; av stupe
Lite, djupt søkk; hol i ein veg hòl
Det var djupe staup i vegen
staup
SUBSTANTIV
Norrønt staup; kanskje samanheng med staup
Drikkekar av metall; beger
staupete
ADJEKTIV
Som er full av staup ujamn
Staupete løyper
stupe
VERB
Norrønt stúpa ‘stå i vêret’; samanheng med stuv
Kaste, styrte (seg) (med hovudet føre)
Stupe frå timeteren
Kaste kleda og stupe i sjøen
Stupe kråke (gjere kollbytte)
Hauken stuper (seg) rett ned på byttet
Jagarflya stupte ned frå 5000 meters høgd
Stupe ut i
òg: handle utan å tenkje seg om
Falle, sige, styrte (brått framover)
Stupe så lang ein er
Falle om
Drive på til ein stuper
Gå rett ned i
Fjellet stupte i sjøen