wordify
bokmålsordboka
stakket
ADJEKTIV
Norrønt stǫkkottr ‘kort’
Foreldet: bare i forbindelsen
En stakket stund
En kort stund
stakke
VERB
Sette i stakk
Stakke høy, løv
nynorskordboka
stakkar
SUBSTANTIV
Norrønt stafkarl ‘tiggar’; eigenleg ‘kar som går med stav’
Hjelpelaus person eller skapnad som det er synd i; maktlaust menneske
Ein fattig stakkar
Ein livredd stakkar
Vere ein stakkar (ikkje vere noko til menneske)
Som apposisjon: uheldig person, skapning
Fekk du ikkje vere med, stakkar?
Dei var heilt forkomne av svolt, stakkarane
stakkarsdom
SUBSTANTIV
armodsdom; elende, vesaldom
Det var berre stakkarsdomen hos dei
Umannsleg lag
Svik og stakkarsdom
stakkarsting
SUBSTANTIV
Av ting
stakkar
stakkars
ADJEKTIV
Genitiv av stakkar
arm, elendig, ynkeleg
Ein stakkars gammal mann
Stakkars deg
Stakkars liten
Ho er eit stakkars fjols
Ein stakkars liten husmannsplass