wordify
bokmålsordboka
ruelse
SUBSTANTIV
Fra lavtysk av ruwen ‘angre’
anger
ru
ADJEKTIV
Fra lavtysk
grov, ujevn
Ha ru hud
Ru(e) hender
rusten
En ru stemme
nynorskordboka
rue, ruve
SUBSTANTIV
Mellomnorsk rufa
haug, dunge, stabel
Ei rue med flatbrød
Klump, klatt med ekskrement frå dyr
rue
VERB
Av ru
Plukke ru av sauene
Klippe sauene
Gjere loden og mjuk
ru
ADJEKTIV
Frå lågtysk
Grov, ujamn på overflata
Ru hud
Ru(e) hender
rusten, hås
Med ru røyst