wordify
bokmålsordboka
rettighet
SUBSTANTIV
Etter lavtysk
frihet, privilegium
Politiske, økonomiske rettigheter
rettighetshaver
SUBSTANTIV
Se -haver
En som har (krav på) en rettighet
nynorskordboka
rettig, rettug
ADJEKTIV
Av rett
Som det skal vere; rett, retteleg, skikkeleg, skapleg
Det er rettig det du seier
Rettig mat
Varm mat, middagsmat; til skilnad frå kaffimat
Adv: rett, heilt
Rettig nok (rett nok)
Ho er ikkje rettig klok
rettig mat
Varm mat, middagsmat; til skilnad frå kaffimat; Sjå: rettig