wordify
bokmålsordboka
renommé, renomme
SUBSTANTIV
Fra fr.; se renommert
rykte, ry, anseelse
Ha et godt renommé
renommert
ADJEKTIV
Fra fransk; av foreldet renommere ‘gjøre kjent’
Berømt, vel ansett; jamfør velrenommert
Være renommert (berømt, vel ansett)
nynorskordboka
renomme, renommé
SUBSTANTIV
Frå fransk; sjå renommert
rykte, ry, omdøme
Ha eit godt renommé
renommert
ADJEKTIV
Frå fransk; perfektum partisipp av forelda renommere ‘gjere kjend, vidgjeten’
Som har godt ord på seg; jamfør velrenommert