wordify
bokmålsordboka
rykte
SUBSTANTIV
Fra lavtysk egentlig ‘rop’
Nyhet som går fra munn til munn, prat, sladder
Bare løse rykter
Høre rykter om noe
omdømme, ry
Ha et dårlig rykte
Være bedre enn sitt rykte
ødelegge sitt gode navn og rykte
ryktemaker
SUBSTANTIV
Se -maker
ryktesmed
ryktesmed
SUBSTANTIV
En som setter i gang (løse) rykter
ryktes
VERB
Bli kjent gjennom rykte
Nyheter ryktes fort
nynorskordboka
rykte
SUBSTANTIV
Frå lågtysk eigenleg ‘rop’
Nyhende som går frå munn til munn; laust snakk, sladder, gysje
Lause rykte
Høyre rykte om noko
omdøme, omdømme, ry
Ha eit dårleg rykte
Vere betre enn ryktet sitt
Skade sitt gode namn og rykte
ryktemakar
SUBSTANTIV
Sjå -makar
ryktesmed
ryktesmed
SUBSTANTIV
Person som set ut (lause) rykte
ryktespreiing
SUBSTANTIV
Det å setje ut rykte spreie gysjer; fare med laust snakk