wordify
bokmålsordboka
regle
SUBSTANTIV
Norrønt regla, fra latin regula; samme opprinnelse som regel
ramse; skrøne
Alle slags eventyr, regler og risper
reglement
SUBSTANTIV
Fransk av regler ‘ordne’
forskrift, regelverk
Ordensreglement
Følge reglementet
reglesmed
SUBSTANTIV
En som lager regler; skrønemaker
reglementere
VERB
foreskrive, fastsette; som adjektiv i perfektum partisipp:
Reglementert antrekk
Etter reglementet (i militæret, i helsevesenet), uniform
nynorskordboka
regle
SUBSTANTIV
Norrønt regla, frå latin regula, opphavleg same opphav som regel
(humoristisk) remse av ord eller namn
Kome med ei lang regle
(eventyr)forteljing med faste setningar som blir tekne opp att fleire gonger; skrøne
Alle slag eventyr, regler og risper
regle
VERB
Fortelje regler; ramse, remse
reglement
SUBSTANTIV
Fransk av regler ‘ordne’
Samling av forskrifter, (ordens)reglar
Følgje reglementet
reglett
SUBSTANTIV
Frå fransk av règle ‘linjal, regel’
Metallplate brukt til å lage avstand mellom linjene i sats