bokmålsordboka
purre
SUBSTANTIV
Fra latin
Kjøkkenplante i liljefamilien, purreløk
Allium ampeloprasum
purre
VERB
Fra lavtysk
Rote, stryke gjennom
Purre seg i håret
Bli purret klokka 6
Varsle, minne en om
Purre på en
Purre på svar
purrebrev
SUBSTANTIV
Brev der en vil purre på adressaten om et eller annet
purreløk
SUBSTANTIV
Purre
nynorskordboka
purre
SUBSTANTIV
Frå latin
Grønsakplante i liljefamilien; purrelauk; Allium ampeloprasum porrum
purre
VERB
Lydord
purre
VERB
Truleg samanfall av fleire opphavsord mellom andre lågtysk purren ‘erte, rote i’ og svensk purra ‘narre, lure’
erte, eggje, egge; narre, lure, gjere ei prette
Dei stod og purrast (erta kvarandre, kjeklast)
Rote, stryke gjennom håret
Ho purra opp håret med handa (jamfør purr)
Varsle, minne om, mase på, etterlyse
Purre på svar, betaling
I sjømannsmål: vekkje, vekke ut
Purre ut på vakt
purrebrev
SUBSTANTIV
Kravbrev som ein skuldnar får dersom gjelda ikkje er betalt i rett tid