wordify
bokmålsordboka
pryle
VERB
Fra tysk av Prügel ‘kjepp, stokk’
Banke, denge, slå som straff; som adjektiv i perfektum partisipp:
Se ut som en prylt hund
prylert
SUBSTANTIV
Stor, sterk kar
prylestraff
SUBSTANTIV
Straff i form av pryl
nynorskordboka
pryle
VERB
Frå tysk; sjå pryl
banke, dengje, denge, jule
prylert
SUBSTANTIV
Sjå -ert
Stor og kraftig kar, lurk, rusk
prylestraff
SUBSTANTIV