wordify
bokmålsordboka
propp
SUBSTANTIV
Fra lavtysk
plugg, tapp, tampong
Sette en propp i et hull
Ha propper i ørene
I sammensetninger
Blodpropp
Tykkfallen, stuttvokst person, særlig gutt
En tykk, liten propp (jamfør hissigpropp)
proppe
VERB
Fra lavtysk
Overfylle, fylle, stappe
Proppe seg med mat
Han proppet hodene deres med reaksjonære meninger
stoppe, tette
Proppe et hull
proppfull
ADJEKTIV
Helt, svært full
proppmett
ADJEKTIV
Svært mett
nynorskordboka
propp
SUBSTANTIV
Frå lågtysk
plugg, tapp, kork, tampong
Setje ein propp i holet
Ha proppar i øyra
òg i samansetningar som:
blodpropp
Tjukkfallen, stuttvaksen gut
Ein tjukk, liten propp
òg i samansetningar som:
hissigpropp
Forsterkande føreledd i samansetningar
proppe
VERB
Frå lågtysk
Stappe (full), fylle
Proppe seg med el. proppe i seg mat
Proppe kunnskap i ungane
Ho er proppa full av fordomar
tette
Proppe eit hol
proppfull
ADJEKTIV
Heilt full, stappfull
proppmett
ADJEKTIV
Svært mett