wordify
bokmålsordboka
kirke
SUBSTANTIV
Norrønt kirkja, gjennom gammelengelsk cirice, cyrice, fra gresk , av kyri(a)kon ‘som hører til Herren’, av kyrios ‘herre, gud’
Bygning til kristen gudstjeneste; gudshus
Kirken var fullsatt
Kirken lå midt i bygda
Som etterledd i ord som:
arbeidskirke, domkirke, stavkirke
Kristent trossamfunn
Prestene i Den norske kirke
Den lutherske kirke
Den kristne kirke
Alle kristne kirkesamfunn
Den katolske kirken
Verdensomspennende kirkesamfunn som har pave som overhode
Som etterledd i ord som:
folkekirke, frikirke
kirkebakke
SUBSTANTIV
Om eldre forhold: bakke, (samlings)plass ved kirke
Før 1920 ble offentlige kunngjøringer lest opp på kirkebakken
kirkebok
SUBSTANTIV
Register som føres i hver menighet, med opplysninger om døpte, konfirmerte, ektevidde, døde og inn- og utmeldte i Den norske kirke
kirkebrus
SUBSTANTIV
Av brus
Jamfør kirkekaffe
nynorskordboka
kyrkje
SUBSTANTIV
Norrønt kirkja, gjennom gammalengelsk cirice, cyrice, frå gresk kyri(a)kon ‘som høyrer Herren til’, av kyrios ‘herre, gud’
Bygning for kristen gudsteneste; gudshus
Gå i kyrkja
Byggje ny kyrkje
Som etterledd i ord som:
arbeidskyrkje, domkyrkje, stavkyrkje
Kriste samfunn
Vere prest i Den norske kyrkja
Den kristne kyrkja
Alle kristne kyrkjesamfunn
Den katolske kyrkja
Verdsomspennande kyrkjesamfunn som har pave som overhovud
Som etterledd i ord som:
folkekyrkje, frikyrkje
kyrke, kyrkje
VERB
Norrønt kyrkja
Klemme over halsen; kjøve, kverke
Kragen kyrker meg
Om klede, reimar og liknande: knipe, klemme; snøre saman
Svelgje med møde
kyrkjebakke
SUBSTANTIV
Om eldre forhold: samlingsplass utanfor ei kyrkje
Spørje nytt på kyrkjebakken
kyrkjebenk
SUBSTANTIV
Benk med sitjeplassar i kyrkje; jamfør kyrkjestol