wordify
bokmålsordboka
husk
SUBSTANTIV
Av huske
Huskende, gyngende bevegelse; svikt
Han har en karakteristisk husk når han går
Gå med lette husk
husk
SUBSTANTIV
Evne til å huske; hukommelse
Har du god eller dårlig husk?
huskar
SUBSTANTIV
Om norrøne forhold: fri mann som er tjener hos en høvding
huskatt
SUBSTANTIV
Mindre pattedyr av kattefamilie med smidig kropp og myk pels, holdt som kjæledyr og husdyr; Felis catus; jf katt
En kjælen huskatt
Husskatten er en dyktig musejeger
nynorskordboka
hugse
VERB
Norrønt hugsa; jamfør hug
Hente fram frå minnet noko ein har sett, høyrt, opplevd eller kjent; kome i hug, minnast
Hugse nokon frå skuletida
Han hugsar at han grein
Fjella var mindre enn ho hugsa dei
Ha evne til å minnast
Hugse godt
Hugse dårleg
Han hugsa feil
Vere merksam på; ikkje gløyme; ha i tankane
Hugs å ta med kopp
Ingen hugsa på bestemora
Vi må hugse på at problema ikkje er over
hugselapp
SUBSTANTIV
Lapp der ein skriv ned noko ein skal hugse
hugseliste
SUBSTANTIV
Liste der ein har skrive ned ting ein skal hugse
hugseregel
SUBSTANTIV
Regel, regle, samanlikning eller liknande som ein bruker for å hugse noko, særleg kunnskapsstoff
Lage ein hugseregel for passordet