wordify
bokmålsordboka
gneis
SUBSTANTIV
Fra tysk; samme opprinnelse som gnist
Krystallinsk, skifrig bergart av kvarts, feltspat og glimmer
gneisfjell
SUBSTANTIV
nynorskordboka
gneis
SUBSTANTIV
Frå tysk; same opphav som gneiste
Krystallinsk, skifrig bergart av kvarts, feltspat og glimmer
gneistefok, gneistefokk
SUBSTANTIV
gneiste
SUBSTANTIV
Norrønt gneisti
Brennande eller lysande partikkel frå eld eller elektrisk utlading (som fyk i lufta)
Det fyk gneistar frå bålet
Det sprutar gneistar frå vognhjulet
Elektrisk gneiste
Slå gneistar
Sende ut gneistar
Hamaren slo gneistar
Stråle ut eller kalle fram sterke kjensler
Det slo gneistar mellom dei
Han skreiv så det slo gneistar
Sprute gneistar
Sende ut gneistar
Det spruta gneistar frå toget
Syne sterk kjensle, særleg sterkt sinne
Han spruta gneistar av sinne
Det spruta gneistar av konfrontasjonane mellom dei
Sterk kjensle av oppgløding som inspirerer til handling; glød
Mangle gneisten
Byrjing til vekst eller utvikling; kime, start
Gneistane til fridom
Svakt teikn; snev
Det finst ikkje ein gneiste av von
gneistedriv
SUBSTANTIV