wordify
bokmålsordboka
glatt
ADJEKTIV
Tysk; egentlig samme opprinnelse som glad
slett, plan, jevn
Glatt ring
Glatt hud
Glatt muskulatur
Muskulatur i innvollene som blir regulert av det autonome nervesystemet, motsatt tverrstripet muskulatur
Glatt hake
Skjeggløs
sleip
Glatt føre
Glatte veier
Som adverb, i overført betydning:
Lett
Alt gikk glatt
Falskt vennlig, sleip, vanskelig å få tak på
Ha en glatt tunge
En glatt politiker
Være glatt som en ål
Profesjonell og upersonlig
Glatt musikk
En glatt framføring, stil
I uttrykket
Gi noen det glatte lag (se lag)
glatte
SUBSTANTIV
hålke
Være ute på glatta
glattkjøring
SUBSTANTIV
Det å kjøre på glatt føre
glattkant
SUBSTANTIV
Glatthøvlet kant på bord eller list; til forskjell fra fjær, fjør
nynorskordboka
glatt
ADJEKTIV
Tysk; eigenleg same opphav som glad
Slett, plan, jamn i overflata
Glatt ring
Glatt hud, ansikt
Glatt hake
Skjegglaus
Glatt hår
Ikkje krølla e l
Glatt muskulatur
Motsett tverrstripete
Hål, sleip, friksjonslaus, utan feste
Glatt som is
Glatte vegar
Glatt føre
Glatte ski
Som adverb: utan vanskar, lett
Operasjonen gjekk (ikkje så) glatt
Vanskeleg å få tak på; sleip, sløg; falskt venleg
Han er glatt som ein ål
Ein glatt politikar
Ha ei glatt tunge
Profesjonell, men upersonleg
Glatt framføring, stil
Gje ein det g-e lag skjelle ein ut
glatte
SUBSTANTIV
hålke
Falle på glatta
glattkøyringsbane
SUBSTANTIV
øvingsbane for glattkøyring med bil
glattis
SUBSTANTIV
Glatt is; i overført tyding: vanskar, lei stode
Kome på glattisen
Få ein ut på glattisen