wordify
bokmålsordboka
gin
SUBSTANTIV
Engelsk; beslektet med sjenever
Brennevin med einerbæruttrekk
gingiva
SUBSTANTIV
Latin
tannkjøtt
gingivitt
SUBSTANTIV
Betennelse i tannkjøttet
ginseng
SUBSTANTIV
Fra kinesisk
Flerårig østasiatisk urt i bergflettefamilien med rot som blir brukt som legemiddel, Panax quinquefolius
Amerikansk ginseng (arten Panax quinquefolius)
nynorskordboka
gin
SUBSTANTIV
Norrønt gin
op, gap, kløft
Eit gin mellom borda
gin
SUBSTANTIV
Engelsk; samanheng med sjenever
Brennevin med mellom anna uttrekk av einebær
ginnungagap
SUBSTANTIV
Frå norrønt; av gine og gap
G- i norrønt mytologi: avgrunn før verda vart skapt
Stort gap (særleg II,3), ovstor avstand
Eit ginnungagap mellom rike og fattige
ginseng
SUBSTANTIV
Frå (primært han)-kinesisk
Austasiatisk fleirårig urt i bergflettefamilien, med rot som blir brukt til lækjande middel; Panax ginseng
Amerikansk ginseng
Arta Panax quinquefolius