wordify
bokmålsordboka
forstyrre
VERB
Fra lavtysk ‘røre opp i noe’; av for-; etterleddet beslektet med styr
bry, uroe
Kan jeg få forstyrre deg litt?
Hysj, ikke forstyrr meg!
Bringe uorden i; skiple, forvirre
Forstyrre balansen
Gripe forstyrrende inn i samtalen
Brukt som adjektiv
Et forstyrrende element
forstyrrelse
SUBSTANTIV
avbrudd; uro, støy, uorden
Unnskyld forstyrrelsen
Atmosfæriske forstyrrelser
Forstyrrelse på hjerterytmen
forstyrret, forstyrra
ADJEKTIV
Perfektum partisipp av forstyrre
forrykt, forvirret
Er du helt forstyrret?
nynorskordboka
forstyrre
VERB
Frå lågtysk ‘røre opp i noko’; av for-; etterleddet samanheng med styr
bry, uroe
Forstyrre ein i middagskvila
Hysj, ikkje forstyrr meg!
Bringe uorden i; skiple, forvirre
Forstyrre balansen
Brukt som adjektiv
Eit forstyrrande element