wordify
bokmålsordboka
fangarm
SUBSTANTIV
Beslektet med fange
Vedheng omkring munnpartiet hos mange virvelløse dyr til å gripe og fastholde et bytte med; jamfør tentakel
nynorskordboka
fangar
SUBSTANTIV
Person eller gjenstand som fangar (opp) noko
fangarm
SUBSTANTIV
Samanheng med fange
Trådforma utvokster kring munnpartiet hos mange virvellause dyr til å fange og halde fast bytte med; jamfør tentakel
fange
SUBSTANTIV
Seint norrønt fangi, frå lågtysk; samanheng med fange
Soldat som er teken av fienden
Ta nokon til fange
Utlevering av fangar
Fengsla person; innsett
I overført tyding: person, gruppering eller liknande som ikkje kan frigjere seg frå visse idear eller meiningar
Partiet er vorte ein fange av sin eigen politikk
fange
VERB
Seint norrønt fanga, frå lågtysk; samanheng med fang og få
Ta med fangstreiskap; setje fast, fakke, gripe, overmanne
Fange sel
Fange ein rømling
I overført tyding: få tak i, gripe
Fange opp signal
Fange interessa hos nokon