wordify
bokmålsordboka
fange
SUBSTANTIV
Sent norrønt fangi, fra lavtysk; beslektet med fange
Soldat som er tatt av fienden
Bli tatt til fange
Fengslet person; innsatt
I overført betydning: person, gruppering eller lignende som ikke kan frigjøre seg fra visse ideer eller meninger
Være en fange av sine fordommer
fange
SUBSTANTIV
Av fang
Så mye som en kan ta i armene
Et fange høy
fange
VERB
Sent norrønt fanga, fra lavtysk; beslektet med fang og få
Ta med fangstredskap; gripe, overmanne
Fange mus
Vekteren prøvde å fange tyven
I overført betydning: få tak i, gripe
Fange interessen
Fange opp en stemning
Fange noens blikk
fangecelle, fangeselle
SUBSTANTIV
Av fange
fengselscelle
nynorskordboka
fange
SUBSTANTIV
Av fang
Bør som ein kan bere i famnen
Eit fange med høy
fange
SUBSTANTIV
Seint norrønt fangi, frå lågtysk; samanheng med fange
Soldat som er teken av fienden
Ta nokon til fange
Utlevering av fangar
Fengsla person; innsett
I overført tyding: person, gruppering eller liknande som ikkje kan frigjere seg frå visse idear eller meiningar
Partiet er vorte ein fange av sin eigen politikk
fange
VERB
Seint norrønt fanga, frå lågtysk; samanheng med fang og få
Ta med fangstreiskap; setje fast, fakke, gripe, overmanne
Fange sel
Fange ein rømling
I overført tyding: få tak i, gripe
Fange opp signal
Fange interessa hos nokon
fangecelle, fangeselle
SUBSTANTIV
Av fange
fengselscelle