bokmålsordboka
SUBSTANTIV
Av foreldet antrekke ‘trekke på seg tøyet’
Et originalt antrekk
antrekkskodeks
SUBSTANTIV
kodeks for korrekt antrekk ved en bestemt anledning, for eksempel bryllup; kleskode
nynorskordboka
antre
VERB
Truleg samanheng med and- ‘mot’
kjekle, krangle; egle; seie (imot)
Antre seg inn på nokon
Brukt resiprokt:
Dei antrast så lenge at dei vart sinte
Han gav seg til å antrast med presten
antrekk
SUBSTANTIV
Frå bokmål , av forelda antrekke ‘dra på seg kleda’
Eit originalt antrekk
antrekkskodeks
SUBSTANTIV
kodeks for korrekt antrekk ved bestemte høve, til dømes bryllaup; kleskode
antresam
ADJEKTIV
Av antre og -sam