wordify
bokmålsordboka
diss, diss
SUBSTANTIV
Fra tysk
Tone som ligger et halvt trinn høyere enn d
disse
SUBSTANTIV
innretning til å disse i eller på; huske, gynge
Få en ekstra puff i dissa
Gå til ordforklaring for "disse"
dissenter
SUBSTANTIV
Fra engelsk
Person med en politisk eller religiøs overbevisning som står i opposisjon til den offisielle; dissident
Når dissentere blir brakt til taushet
Gå til ordforklaring for "dissenter"
nynorskordboka
diss, diss
SUBSTANTIV
Frå tysk
Tone som ligg eit halvt steg høgare enn d; jamfør D
disse
SUBSTANTIV
innretning til å disse i eller på; huske, gynge
Få ein ekstra dytt i dissa
dissens
SUBSTANTIV
Frå latin; jamfør dissentere
Dissenterande votum eller særvotum frå eit mindretal