wordify
bokmålsordboka
ynk
SUBSTANTIV
Liten klagende lyd, klynk
ynk
SUBSTANTIV
Av ynke
Noe trist, noe som framkaller medlidenhet
Det var en ynk å se hvor vondt han hadde det
ynkelighet
SUBSTANTIV
Stakkarslighet, usselhet, elendighet
ynke
VERB
Jamfør norrønt aumka, av aumr ‘ulykkelig’; samme opprinnelse som øm
Beklage sterkt, ha medlidenhet med; jamfør ynkes
Han ynket de fattige
Mest refleksivt: jamre, klynke
Ynke seg over noe
nynorskordboka
ynk
SUBSTANTIV
Av ynke
Ynking; jammer; klaging; lett jamrande, klagande lyd
Dei høyrde ynk og gråt
Det var slik ynk på han (han klaga seg)
Eg høyrde ein ynk borte frå senga
kvide, sorg, medkjensle; noko trist, vondt (som vekkjer medkjensle)
Det var ein ynk å sjå han
ynkelegdom
SUBSTANTIV
Det å vere ynkeleg, stakkarsdom, usseldom
ynksemd
SUBSTANTIV
Sjå -semd
Det å ynkast over nokon; medynk
ynkast
VERB
Syne medkjensle med, ha vondt av