wordify
bokmålsordboka
vor, vorr
SUBSTANTIV
Norrønt vǫr femininum
Rygg av stein eller grus, morene
En vor foran breen (endemorene)
Rad av steiner på hver side av en båtstø
De la til ved voren
Stripe i sjøen etter båt, fisk, åretak og lignende, kjølvannsstripe
De rodde i vorene etter oss
Det stykket en båt siger fram for hvert åretak
nynorskordboka
voren
ADJEKTIV
Dels av norrønt (v)orðinn, perfektum partisipp av verða ‘verte’ og dels varinn ‘laga, stelt’, perfektum partisipp av verja ‘nytte, leggje ut’
Som er så eller så laga, skikka, stelt
Korleis er denne sleden voren sidan han går så tungt?
Eg er ikkje slik voren
Det var ille vore
I samansetningar med adjektiv eller verb: med den eigenskapen som førsteleddet nemner, men ofte i mindre grad
Blåvoren
Kranglevoren
Rundvoren
Vinglevoren
I samansetningar med substantiv: som liknar på, minner om det som førsteleddet nemner
Grautvoren
Trollvoren
vor, vòr, vorr
SUBSTANTIV
Norrønt vǫr f; samanheng med verje
Rygg av stein og/el. grus; morene
Ein vòr framfor breen (endemorene)
Opplødd stein på éi av eller på begge sidene i ei båtstø; steinbryggje
Båten la til ved vòren
vor, vòr, vorr
SUBSTANTIV
Norrønt vǫr f ‘kjølvatn, åretak’ og vǫrr m ‘åretak, bølgje’
Rørsle i vassloket etter noko, til dømes ein båt, fisk, fugl, eit åretak eller liknande; krusing, krusning, straumstripe
Dei rodde i vòrane etter oss
Vòren etter størja
Vòrane nedanfor fossen
åretak; stykke ein båt sig fram for kvart åretak
Dei rodde alle vòrane (heile vegen utan å få segle)
ståk, uro
Dei hadde gjort gilde vòrar (rota fælt)