bokmålsordboka
morene
SUBSTANTIV
Fra fransk av dialekter i landskapet Savoie
Grus- og jordopphoping som en isbre har ført med seg, isbreavleiring
Rygg eller haug av morene (1)
Endemorene, sidemorene
morenejord
SUBSTANTIV
morenerygg
SUBSTANTIV
mor
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, fra latin Maurus ‘maurer’
Tidligere: person med mørk hud, særlig brukt om maurere eller andre muslimske folk i Nord-Afrika og Sørøst-Asia
Medlem av en folkegruppe av arabiske berbere i Nordvest-Afrika
nynorskordboka
morene
SUBSTANTIV
Frå fransk frå dialektar i landskapet Savoie
Opphoping eller lag av steinblokker, grus, sand osv. som ein isbre har ført med seg; isbreavleiring
Endemorene
Sidemorene
morenejord
SUBSTANTIV
morenerygg
SUBSTANTIV