bokmålsordboka
vettug
ADJEKTIV
vettugskap
SUBSTANTIV
Det å være vettug; vettug framferd
nynorskordboka
vettig, vettug, vitig, vitug
ADJEKTIV
Norrønt vitugr; av vit
Som har det fulle vitet sitt
Du er ikkje vettig! (du er tullete, ikkje retteleg klok!)
Eit vettig svar
Eit vettig menneske
vettigskap, vettugskap, vitigskap, vitugskap
SUBSTANTIV
Sjå -skap
Det å vere vitig; visleg framferd