wordify
bokmålsordboka
veritabel
ADJEKTIV
Fra fransk av verité ‘sannhet’, opphavlig av latin verus ‘sann’
ekte, virkelig
Ryke sammen i et veritabelt slagsmål
nynorskordboka
veritabel
ADJEKTIV
Frå fransk av verité ‘sanning’ av, latin verus ‘sann’
ekte, retteleg, skikkeleg; verkeleg
Ryke i hop i eit veritabelt slagsmål