wordify
bokmålsordboka
veik, vek
ADJEKTIV
Norrønt veikr; beslektet med vike
svak
Ha en veik rygg
Veik i knærne
Være veik og sykelig
Ha en veik karakter
En veik regjering
veikhet, vekhet
SUBSTANTIV
Det å være veik
veiking, veking
SUBSTANTIV
Veik person, svekling
veikling, vekling
SUBSTANTIV
veiking
nynorskordboka
vek
SUBSTANTIV
Av vike
avvik; bøyg, innsving
Veket på felekassa
midje, smalliv
Del av slått med eige tematisk innhald
vaksan, veksan
SUBSTANTIV
Av vekse
ny, motsett tverran
Månen er i (el. på) vaksan
Det er best å slakte i (el. på) vaksan
veke
SUBSTANTIV
Norrønt vika; samanheng med vike og veksle
Tidsrom på sju dagar (rekna frå og med måndag til og med søndag)
Måndag er første dagen i veka
året har 52 veker
Vekedagar som ikkje er helg
arbeidsveke
Femdagars veke
Møtast ein gong i, for veka
Til og med sundag
Bli veka ut, til ende
Arrangement, tilskiping, høgtid som varer (om lag) ei veke (1)
Studentveke
Den stille veka (sjå still)
vekeavis
SUBSTANTIV
Avis som kjem ut éin gong i veka