wordify
bokmålsordboka
veite
VERB
Norrønt veita
Lage veit, grøfte; lede (vann) i grøft eller renne
Veite vekk vannet
Veite dypere
nynorskordboka
veit, veite
SUBSTANTIV
Norrønt veit, veita; av veite
renne, grøft
Grave ei veit langs vegen for å leie unna vatnet
På havbotnen:
Setje lina i ei veit
for i tre fòr stein
Ei veit i stokken
Smal gate, smau, strete
Veitene i Trondheim
veite
VERB
Norrønt veita, kausativ til vita ‘vende i ei viss lei’
Leie bort (vatn), grøfte
Veite ut, vekk vatn
Veite vatnet frå vegen
Veite ut
Gjere (jorda) tørr(are) med grøfting
veit, veiter
SUBSTANTIV
Samanheng med veitt
Sauelus, kulus
veitefyll
SUBSTANTIV
Stein til å fylle i grøfter
Oppgraven jord frå ei grøft