bokmålsordboka
uvane
SUBSTANTIV
Dårlig vane, uskikk
Legge seg til, legge av en uvane
En stygg uvane
uvanlig
ADJEKTIV
Ikke vanlig, sjelden, underlig
Et uvanlig syn
En uvanlig klesdrakt
Som adverb, brukt forsterkende:
Uvanlig stor, vakker
uvant
ADJEKTIV
Ukjent, fremmed, ikke tilvant
Komme i uvante forhold
Han er uvant med tungarbeid
Bilen var litt uvant til å begynne med
nynorskordboka
uvan
ADJEKTIV
Som ikkje er van (med noko); ukunnig, uøvd
Eg er uvan med slikt arbeid
Som ein ikkje er van med; framandvoren, uvanleg
Uvan reiskap
Uvane tilhøve, skikkar
Uvant arbeid
Det er uvant for meg å stå opp så tidleg
uvane
SUBSTANTIV
Dårleg vane, uskikk
Ha den uvanen å avbryte folk
Leggje av uvanane
uvand
ADJEKTIV
Ikkje vand; uvan
uvand
ADJEKTIV
Ikkje vand (II), såleis:
Uvandt hus, rom, utstyr, måltid
Uvande klede
Uvand levemåte
Uvandt arbeid
Eit uvandt problem
Det er uvandt å love, verre å halde
Ikkje kresen eller nøyen
Vere uvand på det