wordify
bokmålsordboka
utfall
SUBSTANTIV
Av foreldet utfalle ‘falle ut’, betydning 3 fra tysk
Rask bevegelse mot, angrep
Fekteren gjorde noen små utfall
Troppen gjør et nytt utfall
Heftig kritikk
Han kom med stadige utfall mot sine politiske motstandere gjennom avisene
slutt, resultat
Avvente utfallet av saken
utfallsport
SUBSTANTIV
Festningsport til å slå tilbake angripere gjennom; oftest i overført betydning: farbar vei, gunstig utgangspunkt
utfallsvinkel
SUBSTANTIV
Fys. vinkel mellom en reflektert lysstråle og en linje loddrett på den flaten strålen reflekteres fra
nynorskordboka
utfall
SUBSTANTIV
Tyding 3 frå tysk
Rask rørsle ut frå ein sjølv mot noko
Fektaren gjorde små utfall
åtak; skarp kritikk
Kome med (harde) utfall mot planen, mot dei styrande
resultat, utgang, slutt
Utfallet av drøftingane, valet
Krisa fekk eit lykkeleg utfall
Straum eller vind frå land, ut fjorden, særleg på fjære sjø; òg: fjære sjø
utløp, utlaup
utfallsos
SUBSTANTIV
elveos
utfallsport
SUBSTANTIV
Festningsport der dei slår tilbake åtak eller sjølve gjer åtak frå
(lagleg) utgangspunkt
utfallsstraum
SUBSTANTIV
Straum frå land