wordify
bokmålsordboka
ulempe
SUBSTANTIV
Lavtysk un(ge)limpe; jamfør lempe
vanskelighet, hindring
Veie fordeler og ulemper mot hverandre
ulempeerstatning
SUBSTANTIV
ulempelig
ADJEKTIV
Uhøvelig, ubekvem
uvennlig, hard
nynorskordboka
ulempe
SUBSTANTIV
Negativ side, uheldig verknad; mein, bry, vanske, hinder
Gjerdet er til ulempe for grannen
Ordninga har mange ulemper
Føremoner og ulemper med endringa
ulempeerstatning
SUBSTANTIV
ulempevederlag
ulempevederlag
SUBSTANTIV
Vederlag som ein grunneigar får dersom han har særleg ulempe av verksemd som blir driven på granneeigedomen
ulempeleg
ADJEKTIV
ulagleg; brysam
Ulempeleg terreng, ordning
ubøyeleg, stri